Ich widok zapiera dech w piersiach, a krystalicznie czyta woda zachęca do kąpieli. Patrząc na to naturalne piękno zupełnie nie dziwy dlaczego Maderę nazywano „La perola do mar”, czyli „morską perłą”. Roztaczający się przed oczami krajobraz jest dziki, fantazyjny, a głośne dźwięki fal Oceanu Atlantyckiego rozbijających się o wulkaniczne klify mają moc hipnozy.
Nie dziwią też zupełnie wyniki badań medyczno-akustycznych, które wykazały, że fonia zmienia częstotliwość uderzeń serca, ciśnienie krwi, wpływa na poziom kwasów tłuszczowych, cukru, soków żołądkowych, a także wspomaga inne procesy neurochemiczne. Nasza percepcja jest tutaj wyjątkowo multisensoryczna, co oznacza, że przetwarzamy to co widzimy wielokanałowo.
Skalne baseny lawowe położone są w Porto Moniz – najbardziej na północny-zachód wysuniętym wybrzeżu wyspy Madery.
Porto Moniz to kraina naturalnych basenów (Piscinas Naturais de Porto Moniz), uformowanych przez wulkaniczną lawę nad brzegiem Oceanu Atlantyckiego. Uformowane przez naturę i częściowo wykończone ręką człowieka baseny lawowe napełniają przelewające się fale Atlantyku. Ich czystość została doceniona Błękitną Flagą przyznawaną przez Fundację na Rzecz Edukacji Ekologicznej.
W Porto Moniz są dwa kompleksy basenów lawowych, położone po obu stronach zatoki. Baseny po zachodniej stronie są uporządkowane, wykończone ręką człowieka, połączone betonowymi kanałami i wdrożone w infrastrukturę turystyczną. Korzystanie z nich jest płatne.
Baseny po wschodniej stronie (obok restauracji Cachalote przy Rua Forte de São João Batista) są bardziej dzikie, niemal naturalne, gdyż powstały w zasadzie jako zgłębienia skał wulkanicznych. Kąpiel w nich jest bezpłatna.
Warto wspomnieć, że baseny te znane są od początku XV w., czyli od czasów odkrycia Madery przez Portugalczyków. Początkowo miejscowość nazywano Ponta do Tristão, na cześć jednego z odkrywców wyspy – Tristão Vaz Teixeiry (ok. 1395-1480), przyjaciela i współtowarzysza João Gonçalvesa zwanego „Zarco” (czyli „Zezowaty”), z którym razem podróżowali na zlecenie księcia Portugalii Henryka Żeglarza. Dnia 11 maja 1440 r. Tristão został oficjalnie wyznaczony na stanowisko kapitana – majora ze stolicą w Mechico (Madera została podzielona między Tristão i Zarco). Potem zmieniono nazwę miejscowości, by uczcić w ten sposób Francisco Moniza, osadnika z Algarve i męża wnuczki João Gonçalvesa „Zarco”.
Literatura:
Davies N., Na krańce świata. Podróż historyka przez historię, tłum. E. Tabakowska, Kraków 2017.
Madera. Przewodnik light, oprac. P. Jabłoński, Warszawa 2022.
Rutkowski K., Inspirator podróżniczy. Madera i Porto Santo, Pascal, Bielsko-Biała 2022.
Madera. Perfekcyjne dni. Podróż z … poradami ekspertów, red. oprac polskiego J. Sieradzka-Kasprzak, Marco Polo, Warszawa 2015.
Polecamy: